Begilhe
er er
Bl
feim haimlichen fecref das er zu ym Fänmn, Al macht er
fich auff vnd fur zu yıı vnd do er in die ftat Fam gen
Vortigal zu feinem Schweher auff gnad. do fragt er yn wie
e8 ain geftalt het Do er hinweg if Fumen, vnd umb der
frawen iungFframen vnd Diener Die gefangen wärent Mor
den, Da fagt er ym das fie Drei monat wärent gelegen
vnd ander feutfch vnd geft, Doch het man yederman ledig
gelaffen-on den von Hatftat der leg noch. der wär gebis
gen worden er het darzu geraten vnd geholffen, vnd wär
Das allfo fo müecßt er in Der gefenenuß fterben, Das lag
nun graff Albrecht hart an, Des morgens fchickt der Füs
nig nach ym, allfo Fam er, vnd Do er zu dem Fünig eins
gieng Do fiel er auff feine Fnie vnd bat den Fünig das er ym
vergäbe ob er yn ye erBürnt het, Der Fünig antwurt vnd
fprach. YNiner der mainet ain frumer:zu fein Der fölt aim
fein er vnd guf nit enpfremden Deß Diener er wär, nd
onbewart dieplich bei nacht vnd nebel. Da forach graff
Albrecht, Snädiger herz eumwer genad vergeß euwers zorns
fo will ich euch fagen vie e8 ain geftalt hat vnd wie es
Ddarzu Fumen if, vnd hub an vnd faget von anfang biß
gu ende wie Arbogaft in das land Fummen wär, vndD Die
fach ganß auß zu cnd, Da fprach der Fünig, Got der
allmechtig wil ons mif mengerlat ffraffen vnd manen das
wir Die fünd meiden vnd erfenent das er almechtig fei, vnD
hieß den Fnaben bringen, Der hieß graff Hanns der ward
gebracht, . Do-Mrach der Fünig. Das ift meines vnD eus
wers pluts, got fein lebe muter voran die fich Ober mich
erbarmbt Hond, vndD vnfer herz Yhefu crift ns zu Nuß ges
born vnd erpern werden, nd hieß yn auf Fnien vnd fprach
der Fünig. Alto wilich gnad freuntfchafft vnd liebe zu
euch haben, vnd bittent was ir möllent, Das zimlich fet
Deß wöllen wir euch gewern fo ferz wir Fünden vnd mögen,
Ddeß viel er auff feine Enie vnd dandt ym hoch vnd vaft,
DWnd vor freuden giengent graf Albrecht die Augen vber,
Da fyrach der Fünig mer Ich will euch geben ain gab do
{