42
r>çv ЬстпсЪлч) ftomnlxjv • w >’
—' i /
М40Ш$1 6flttifcmm«gaíftí(» emvMh tovwbmirtafctepfcegor «Fatoltv
Щ . Tv wi«*»ÉmUlecrfota»i er» ita fifóne»ГаДя»vkbu4¿ vü-
iSÜBw |r 0n ' M*to»e«n ; w»l** Mit 9U ¿Twcwigcnvöirfi wir fidimi* ich г
/ásssLL “ “?ичТмик-Olirtimtrintton-ftv Wftn vnwrtim-tninta* \vil mitao itar гг
'îw bar ta fuir ir'vadieti.idifihíírf nah f| taitifonvitn-mfcnterror-ftrce Оя; -
^ ite Mrfft tnHt A.vtac- tn finge mfrrmftt-vjL öu K?Uicti wil-aa-jò idi Ьш-.m f-о.шt
^Viiter friwwc- issarli Dr mTncWita( vvè
4 ob îcr tnJs tajj-^ gt-ít 4ead) fww.”
fivit* w! foiber mir Den lip-fwcimf C8ta
Jimdi fing« tv me- til- set- mitttaif ume
vtmft jdi bannt mmer ¿gen ftao
Щ-(з wirr Hiver feite bitter,
isobari folte-vnttit mirgcíftle mm-
1 "fendi ìn>fro\w ivo! germi-tr min
МЮ- fittigtbi nur mvgò fin-Sei
bcvtaigè ften*>wta«r «'tat-hrtf mir t n fe
firn-T .irr biniti Wvgtn \\8l vimìnei’
í¡ fitti- wirr Ганг nur за necnete • *
vBIT*»* '■ ‘b Rom«» Dtt-Ttr- bù vnffmtìe
htmçm-fcr fvmcr mtr finir
fetttfr bien vôgtîhn er gir • Dr n i\vil ntf
fi etaimgni-*,r &m?r mtr nmift-dirtfr-
itvfvnfittrijvt’ f,cmf-vñ hutfcraimh
tf МЧЯ 2C’!C verre-iêfcVinli ldi 1СГПС-
i ' ma s® tn-’itae frettai fir-
Vofoc har i.sr-fivie-fif ttagt(>are‘
Ь- ta tiefe tre и. imgt tag-îr mwr
u-.ч! <:x ùfatrex галшее-ьг nSitr v
&& •’» wirtnâjf-IVgir gebarc-tr it|j
,.!r>.e' mh* mtivveCtn-w
. : .V.-i-.T ftìiJCAVltT ПИПКвЛГ-
ГЕГ'di/civ . ■х'ФпьЪсппгЬиыЬ'*
n‘LÆ;Svn>\é A i4\vìiifdvaìicnì?ltb.
Л fritare rntr-uun ми! vrt Avite tu
mwte-vnthitr ft fd.fr 'vtb-irliçUW) ta
rftcìf ir iy.: ftw .?«•; ivnr.ìne vwlìct.T
ftt’ v imita?-»- • fto’itaen fttJie.ìcttì»
gbm nntx i. c ■ v- ?
i tiuntr : kltgitrtcr mwi-’Vt'
tfoto «.тли. 3«vngtftr nvr*mf«n
htrwr-t<f *—n. imAm-fta itateli®
/ben tyuisc emòni öt; nvmger Го Dr?Í2c
mm-farti Sii ! Vente‘.\,4»»n»ii mn fmer
tetfrber wmttt tir-«mi» fi Un ita vii
foì ямс- bpAvaa ftinuit^JjWmlE
T ? gvr r«t И. Tckiifte tww han-brbr
tw- et tfl ter heben gar «ti fmbvf,- giltr
fi wellr tolteti ntic-tar nata tta hai - .; gebt,
ttcr ir n» taire ehr Гш fi tfr fa gvr м® u
. ^immota екпш «г,
TÍ di Wit wiinfrhen cer ml gvren-ívft tange
I mídRleben ite ivitídi«gatte iaWn-
_Д£о i«r er n nr iw; ge .¡tim i, i n m m Ы
oftettayattebte vi) tmiicnhiuüc- memf
rtM^i gtttéften mag-.
mjihcntc \vcrr gar mlntnklitaf < t/rbtt
r^thdse ftwvc ntm-ft tft-fo gar. reuer,
/ ."idi.’Crftfätg-<n^irefm-vàiñ f.nact
* tvpoee voi* m«n«5 San ; uj:,7
, y riirmteiiffl toJ- i
^\*»епое f c! ter rag- frfthtne. tr. - ibiciil
T* Kbcs: i c!ic-чини ackiictr ., vt -'i{
■WWinij?iÄirft4wfrf-Ve /
btg-ft - ft»ntmne u (iüvlmiv-, . .> да«
trffctcfcblJtaln- ?
I *fcn-- er lí-ím i ijät ftecee v»er '. 1 *■
■ |SS> ir ttttTEtditr«; ЬЫ- vvair in ’ ■ - 'Ж
■ "sc ita nah tr fnnm mrs-tft - ■ ' ..
\ (cMten Jwn-fCigrfr.'^n? .-Г 7
1; Wttlhtotp Ш tvà idi«ttr U. ,e,e :«:■ ■-
jvttilw mwt шги /*
y.i'V tr wvr Ux/l «» :
f -1 Pinita etti aitimi a-
Tvoärt ita bti • -irai.r.'ii •
»mi ntcm.ì vvatrt eren fi .
- ad» cm ttrfitr: rttr.níc«ti n : -i tr-
tieni We tmrgcotiltt V.S-. - an -4v
«..¡iafde fttir- ' , ’J*
11И|Га» fot ita trincre iattfte.. -..n c«s
■'•TT -ft anirnтип--; -nta-Счтси. tat-f.
val fita an nur vfiinitt: -^(ЯтЬсеи
icmtr vf tr t.if it it aif.-ijwa,itrto if!
ftVtt’fvvt» fi midi .i»; f.i'tücn rtv gcta
"^nitral» («iherf»r ;•;<«■>?. fi. «<r
ttivtlftvlidifltiii <k. -Jh'jh-mrß»» '
2;fo/. 61v und 62r des «Codex
Mcmesse»: die Miniatur Heinrichs von
Frauenberg und 15 seiner 16 überlie
ferten Strophen
Minnesang
Der Minnesang gilt als die älteste
Form der deutschsprachigen Liebes
lyrik, die Teil einer europäischen, an
den Höfen vor allem des 12. und 13.
Jahrhunderts geübten Kunstpraxis
war. Er war im Allgemeinen für den
mündlichen Vortrag konzipiert, bei
dem der Text gesungen und musika
lisch begleitet wurde. Überliefert sind
jedoch zumeist nur die Texte, in selte
nen Fällen auch die Melodien. Inhalt
lich und formal wurde er massgeblich
durch die Lyrik der Troubadours und
Trouvères zu Beginn des 12. Jahrhun
derts beeinflusst. Doch die zeitliche
Abfolge der Übernahme und Abwand
lung dieser Konzepte und damit die
Geschichte des Minnesangs sind nur
schwer zu ermitteln, denn zwischen
der Entstehung der deutschen Liebes
lyrik in den letzten Jahrzehnten des
12. Jahrhunderts und ihrer Aufzeich
nung in den wichtigsten Überliefe
rungsträgern (z. B. «Grosse Heidelber
ger Liederhandschrift», in der auch
die Lieder von Heinrich von Frauen
berg zu finden sind) liegen bis zu
zweihundert Jahre.
Die «Grosse Heidelberger
Liederhandschrift»
Die «Grosse Heidelberger Lieder
handschrift» ist die umfassendste
Sammlung deutschsprachiger Lied
kunst. Sie reicht von der zweiten Hälf
te des 12. Jahrhunderts bis in die erste
Hälfte des 14. Jahrhunderts. Ihren
Namen hat sie von ihrem Aufbewah
rungsort, nämlich der Heidelberger
Universitätsbibliothek (Signatur: Co
dex Palatinus Germanicus 848). In
der deutschen Überlieferung gibt es
kein Gegenstück zu ihr. Auf 426
Pergamentblättern (also 852 Seiten)
im Format 35,5 x 25 cm sind unter
140 Dichternamen über 6000 Stro
phen zusammengetragen. Unter die
sen 140 Sängern befinden sich Leute
von höchstem Adel bis hin zum klei
nen Fahrenden; es sind Dichter von