12
3. Auftritt.
Türmer (die Turintreppe herabsteigend begegnet dem aus dem
Torbogen kommenden Torwarte!):
Guata Morga, Reinhart!
Torwarte! (gähnend): O än, Sebi.
Türmer: Lascht guat g'schlofa?
Torwarte!: Io — und du?
Türmer: (gähnend): I o.
Stallknecht (tritt im Hintergründe auf, ein Pferd am Zügel
führend; pfeift; beginnt das Pferd zu „striegeln".):
Le, Isabella, komm Hera, mar wend di schö mach«.
(Singt): Es tät ein Knabe reiten
Anis Morgenrot hinaus
Auf blut'ger Walstatt streiten,
Im ivilden Schlachtgebraus.
Trabe, Rößlein, trabe,
Trabe — hopp, hopp, hopp ....
Äha, aber net jetz schol (Pfeift.)
Türmer: Öberhopt i ka gär net begrifa, wia d'Lüt
uf der verrvckt Gedanka ko sind, i aller Lergottsfrüaji
scho ufstohl
(Mägde mit Kübeln, Wasser holend, treten auf.)
Torwarte!: Das ha i o scho denkt.
Türmer: Do ischt der Ritter Alrich vo Guataberg halt
an andara.
Torwarte!: Der, wo grad vorig öbara Los dori glofa
ischt? Io, das ischt net a so a Schlofhuba, wia
miar zwe. Der ischt scho di halb Nacht uf! Aber,
Sebi, säg mer amol, warom haßt denn der grad nett
a so wia üser Schloß? And was tuat er denn bä üs?
Türmer: Io mein, halt a beh 's Lännveh absträfa.
Wäscht, dia Burg Guataberg hät amol ama mächtig«
Ritterg'schlecht g'hört, da Ritter vo Frauenberg und
Gutenberg. And dua ischt amol an dütscha König gse,
der het Albrecht g'häßa und das ischt an Buab gse
vom Rudolf vo Labsburg. And met dem König
Albrecht hend si d'Ritter bä üs umanand gär net recht
vertret und dua hend s' na äfach um'brocht, im Aar
gauisch« dinna.