— 420 — Jtem / duas pecies13 agri, in vvlgari, zwai mal dictas, jn a w a sarinasca14 sitas, quarum vna pecies agro olim Ruodolffi2 de ortenstain contiguatur, Alia uero pecies, agro cappelle sancte Marie Magdalene, confinatur. Jtem vnam / peciem agri wlgariter ain mal dictam prope Giraetsche12 sitam, agro
Monasterii s a n c t i Lucij confinan- tem. Jtem vnam / peciem vlgariter ain mal agris olim Bartholo- m e i vicedomini jn Cur contiguantem. Jtem vnum jugerum agri / jn R u f i n e c i a'° situm, a parte superiori pascue communi, a parte üero inferiori agris olim g a u - dencij Sau honen confinans Jtem duo iugera agrorum et duas. secaturas prati, in prase - rin18 situata, a parte anteriori vni agro / air n a u a n t z'7 dicto, a parte üero posteriori agro olim Dietrici de rouents con- tiguancia. Jtem duas secaturas prati in T y d e18 a parte infima situatas, versus renum äuge", et a parte superiori, prato Monasterii sancti Lucii / confinantes, Que omnia bona iam designata et descripta, suprafatum Mona- sterium fabariense et sui successores iure proprietatis et titulo perpetue possessionis ut prefertur, cum suis pertinencijs fructibus, iuribus, et emolumentis / vniuersis, nunc et inantea quiete habere et tenere debeat, atque detbet, et pacifice possidere, Debetque dein- ceps, prefatus R u o d o 1 f f u s2 de Roschäch aut eius uxor legi- tima vrsula prescripta, qui eciam pro se, et nomine / dicte vr- s u 1 e prescripte, iam specificatis bonis, manualiter ad manus nostras, cessit, et resignando eadem pro se, et ipsorum heredibus iudicialiter coram nobis renunciavit, petens iamdicta bona, per manus nostras, ad manus / et potestatem dicti Monasterii Fabariensis illico, et manualiter plena libertate transferri, quod etiam nos actualiter ei sollempniter de iure et de facto, quibus fierj potuit, et debuit fecimus, dicta bona, in proprietatem et possessionem / dicti Mona- sterii Fabariensis transferendo, jta videlicet quod dictus R u o - d o 1 f f u s2 de Roschäch; et vxor eius legitima vrsula prescrip- ta: et ipsorum heredes, nunc et in antea; jn iam dictis bonis, nichil iuris penitus sibi vendicare / valeant nec habere, quouis quesito ingenio vel colore,